خط تولید گریس
[[ comment.sender ]]
[[ comment.description ]]
[[ reply.sender ]] (در پاسخ به [[comment.sender]])
[[ reply.description ]]
مراحل تولید گریس
گریس‌ها، به ویژه گریس‌های پایه‌صابونی، ویژگی‌ها و خواصشان علاوه بر ترکیب و درصد مواد شیمیایی تشکیل‌دهنده، به چگونگی مراحل تولیدشان نیز بستگی دارد. این مراحل، شامل تولید ماده سفت‌کننده و سپس مخلوط کردن آن با سایر مواد سازنده‌ی گریس می‌شود. فرآیند تولید گریس معمولاً به دو روش پيوسته و ناپيوسته انجام می‌شود. روش ناپيوسته خود به دو نوع مختلف تقسیم می‌شود: در روش اول، صابون از قبل آماده شده و به‌طور جداگانه استفاده می‌شود، اما در روش دیگر، صابون همزمان با تولید گریس در داخل روغن پایه تولید می‌شود.
ساخت صابون
صابون، که ماده اصلی در تولید بسیاری از انواع گریس‌ها است، از ترکیب چربی‌ها (اسیدهای چرب) با مواد قلیایی به‌دست می‌آید. این صابون در بسیاری از گریس‌ها باید از قبل تولید شود. برای این منظور، مواد اولیه به داخل دستگاه پخت صابون که به نام اتوکلاو شناخته می‌شود، تزریق می‌شود. این دستگاه تحت فشار قرار گرفته و در دمایی حدود 300 درجه سانتی‌گراد عمل پخت را انجام می‌دهد. اتوکلاو مانند دیگ‌های زودپز عمل می‌کند و به دلیل داشتن جداره گرمکن از نوع روغن داغ، امکان پخت یکنواخت مواد را فراهم می‌کند. همچنین، این دستگاه مجهز به همزن است که برای اختلاط کامل مواد در طول فرآیند پخت استفاده می‌شود تا نتیجه‌ی نهایی به بهترین شکل ممکن به دست آید. در این مرحله، آزمایش‌ها و نمونه‌برداری‌ها برای حصول نتیجه مطلوب ادامه می‌یابد.
ساخت گریس
پس از تکمیل فرآیند ساخت صابون، مواد به دستگاه پخت گریس که به نام «کتل» شناخته می‌شود، منتقل می‌شوند. در این دستگاه، روغن به ترکیب اضافه می‌شود و فرآیند پخت ادامه می‌یابد. این دستگاه مشابه اتوکلاو عمل می‌کند، اما برخلاف اتوکلاو تحت فشار قرار نمی‌گیرد. در طول پخت، صابون در داخل روغن پایه به صورت کریستال‌های ریز تبدیل می‌شود و یک مخلوط ژلاتینی شکل می‌گیرد. یکی از حساس‌ترین مراحل پخت گریس، رشد کریستال‌ها در روغن است. اگر از مواد اولیه با کیفیت پایین، به‌ویژه روغن پایه نامرغوب استفاده شود، ساختار کریستال‌ها ضعیف می‌شود و در نتیجه گریس خاصیت روانکاری خود را از دست می‌دهد.
کریستال‌ها
نوع و اندازه کریستال‌ها یکی از مهم‌ترین عواملی است که ساختار گریس را تعیین می‌کند. این کریستال‌ها معمولاً به سه گروه الیاف بلند، متوسط و کوتاه تقسیم می‌شوند. ضخامت این رشته‌ها می‌تواند از 0.012 تا 100 میکرون متغیر باشد. هرچه نسبت طول رشته‌ها به قطر آن‌ها بیشتر باشد، گریس از قوام بهتری برخوردار خواهد بود. ساختار کریستالی به‌طور مستقیم بر عملکرد گریس در شرایط مختلف تأثیر می‌گذارد.
گرید گریس
گریس‌ها از نظر گرید به 9 گروه مختلف تقسیم می‌شوند. در هر طبقه، فاصله بین کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین مقدار گرید، 30 واحد است، و فاصله بین هر گروه 15 واحد است. برای تعیین گرید گریس، آن را به دمای 25 درجه سانتی‌گراد می‌رسانند و سپس با استفاده از دستگاه نفوذپذیری که دارای مخروط استانداردی است، از ارتفاع معین بر روی سطح گریس گرم شده می‌اندازند. این آزمایش به‌منظور ارزیابی میزان نفوذپذیری و قوام گریس در شرایط مختلف انجام می‌شود.
کاربردها و اهمیت استفاده از گریس
گریس‌ها نقش حیاتی در بسیاری از سیستم‌های مکانیکی دارند و در بسیاری از کاربردها غیرقابل جایگزینی هستند. گرچه گریس مصرف کمتری نسبت به روغن‌های روانکاری دارد، اما فواید خاص آن در موارد خاص به وضوح آشکار است. از جمله این مزایا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-
کاهش نیاز به روانکاری مکرر: گریس به‌دلیل قوام و چسبندگی‌اش، در مقایسه با روغن، نیاز به روانکاری کمتری دارد. این ویژگی به ویژه در مکان‌هایی که دسترسی به ماشین‌آلات سخت است، مانند موتورهای نصب‌شده بر روی سقف‌ها یا بلبرینگ‌های غیرقابل دسترس، بسیار مفید است.
-
عملکرد به عنوان آببند: گریس به‌عنوان یک مانع برای ورود گرد و خاک یا خروج مواد از ماشین‌آلات عمل می‌کند. این ویژگی از تخریب زودهنگام قطعات و آسیب‌های ناشی از عوامل خارجی جلوگیری می‌کند.
-
مقاومت در برابر نشت و افت عملکرد: گریس‌ها به‌ویژه در دستگاه‌هایی که در معرض فشار یا دماهای بالا هستند، از نشت روغن جلوگیری می‌کنند و اجزای قطعات را در شرایط سخت از هم جدا نمی‌شوند. این ویژگی در بهبود شرایط نگهداری و کاهش آلودگی محیط کارگاه‌ها بسیار مؤثر است.
-
کاهش اصطکاک و ارتعاش: گریس در دستگاه‌هایی مانند چرخ‌دنده‌های بزرگ باعث کاهش ارتعاش و صدا می‌شود. این ویژگی موجب کاهش آسیب‌های احتمالی و افزایش کارآیی دستگاه‌ها در طولانی‌مدت می‌شود.
-
عملکرد در شرایط سخت: گریس‌ها در شرایطی مانند فشار زیاد، دماهای بالا، سرعت پایین و شوک‌های مداوم بسیار بهتر از روغن‌های روانکاری عمل می‌کنند. همچنین در مواردی که ماشین‌آلات در معرض خوردگی و سایش شدید هستند، گریس بهترین عملکرد را از خود نشان می‌دهد.
-
طول عمر بیشتر در مقایسه با روغن‌ها: گریس‌ها به‌ویژه در شرایطی که قطعه مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و روانکار آن خارج می‌شود، عملکرد بهتری نسبت به روغن‌ها دارند و احتمال زنگ زدگی قطعه را کاهش می‌دهند.
ضد یخ
ضد یخ یکی از افزودنی‌های رایج است که نقطه انجماد مایعات بر پایه آب را کاهش می‌دهد. این افزودنی‌ها برای جلوگیری از یخ زدن مایعات در محیط‌های سرد استفاده می‌شوند. علاوه بر این، ضد یخ‌های معمولی نقطه جوش مایعات را افزایش داده و دمای مایع خنک‌کننده را بهبود می‌بخشند. اگرچه ضد یخ‌ها معمولاً ظرفیت حرارتی کمتری نسبت به آب دارند، اما در ترکیب با آب، خواص خنک‌کنندگی بهتری ارائه می‌دهند و به‌طور مؤثری از ترکیدن سیستم‌های فشار بالا جلوگیری می‌کنند.
روغن ترمز
روغن ترمز یا مایع ترمز، یک مایع هیدرولیک است که در سیستم‌های ترمز هیدرولیک و کلاچ هیدرولیک در خودروها، موتورسیکلت‌ها، کامیون‌های سبک و برخی دوچرخه‌ها استفاده می‌شود. این مایع برای انتقال نیرو و تقویت نیروی ترمز استفاده می‌شود. بیشتر مایعات ترمز امروزی بر پایه گلیکول اتر هستند، اما روغن‌های معدنی و مایعات مبتنی بر سیلیکون نیز در دسترس هستند. مایعات ترمز باید با استانداردهای خاصی از سازمان‌های مختلف تطابق داشته باشند تا از عملکرد صحیح سیستم ترمز در شرایط مختلف اطمینان حاصل شود.
